Τεμπελιά μαθητών ή αδιαφορία καθηγητών;

"Οι μαθητές είναι εντελώς τεμπέληδες και δεν έχουν διάθεση να ασχοληθούν με κάτι δημιουργικό." Δεν θέλω να ξανακούσω αυτή την ηλίθια ατάκα από το στόμα των καθηγητών. Αυτοκαταργούνται, δεν το καταλαβαίνουν;

Τους ζητάμε να οργανώσουμε κάτι, μια γιορτή, μια εκδήλωση, κάτι τελοσπάντων. Αρχικά ενθουσιάζονται! "Ω, τι καλή ιδέα! Μπράβο! Καλή Επιτυχία Παιδιά!" Μετά, όταν τελειώσουν με τις επεφημίες και τα μπράβο, τους ζητάμε βοήθεια για να οργανώσουμε το γεγονός. Εκεί ξεκινούν τα δύσκολα. Βρίσκεται ένας και μοναδικός καθηγητής για να βοηθήσει, ο οποίος τυγχάνει να είναι ο πρώτος που το προτείναμε. Ο συγκεκριμένος καθηγητής ζητά βοήθεια και από τους άλλους καθηγητές, αλλά αυτοί βρίσκουν διάφορες δικαιολογίες. Ζητάμε ώρες για να προετοιμαστούμε, δεν μας τις δίνουν. Γίνεται, οι καθηγητές να χάσουν την ώρα του μαθήματός τους; Είναι, τίποτα, βλάκες; Ας πάρουμε μια άλλη ώρα! Γιατί να πάρουμε την δική τους; Ψάχνουμε, εμείς, μια ώρα που να βολεύει, δεν βρίσκουμε. Σκεφτόμαστε το διάλειμμα. Αλλά πώς; Τα διαλείμματα είναι γεμάτα με πρόβες χορού και προπονήσεις των ομάδων του σχολείου. Στην απελπισία μας, αρπάζουμε την κάθε ευκαιρία. Οι ευκαιρίες όμως είναι ελάχιστες και ο χρόνος περνά. Και ένας καθηγητής δεν βρίσκεται για να βοηθήσει...

Όντως εμείς είμαστε οι τεμπέληδες...